Мяагийн мяагийн мяа байна. Толгой тархи өвдөөд бие тэнхээ нэг л хүнд, хөшингөтөө л, цаанаа нэг л зовиуртай. Явах суухаа мэдэхгүй болсон мэт л санагдаж байна. Магадгүй ядарсан юм болов уу...
Тэхдээ л би хийх ёстой гэсэн бодолтойгоор тохиолдол бүрийг алдахгүйгээр цаашаа явахыг хүсэн цаг хугацаа бүрийг ашигтайгаар өнгөрөөнө гээд, хүнд ямар нэг дэл сул зүйл ч гэсэн илүүдэхгүй гэж тунгаасан ч өөрийгөө чамласаар байна.
Тэгсэн мөртөө, тэгтлээ ихээр бас оролдохгүй байгаа юм шиг санагдах юм. Өөрөөс зарим нэг талаар илүү байгаа нэгнийг хараад би ч гэсэн үүнээс ч илүү байж чадна хэмээн зоригжуулан цааш алхах нь өөртөө жаахан ч гэсэн урам өгч байгаагийн илрэл болдог гэдэгт итгэж байна.
Зүгээр суулгүй ямар нэг зүйл хийх л ёстой юм шиг, хөдөлж л байвал санаа амар болохым. Толгой өвдөж байна, зовиуртай байна, яах вэ?
No comments:
Post a Comment